Gün gelir bu işe bu millet de şaşar, tam kurşun işlemez deminde karanlığın, bir ateş böceğidir başlar.
Özür dilemek değil affet beni diye haykırmak istemekmiş pişman olmak. Gerçekten pişman olduğumda anladım…
Uslu ayaklarla başlamış yolculuk Yürünmez öyle, bazen durulur,Ve iner erenler katına yorgunluk; Kapanır sükun üzre kitaplar.
Yalnızlık öylesine bir çizgidir iki nokta arasında kestirme Kahveyle ev Ayakların seni yürür Sen ayaklarını yürürsün. Bağrına bir sancı yapışır Düşersin yere, kaldırırlar Bakarsın yüzlerine insanlar! Demek ki sen hala aşıksın!
İnsanı herhangi biri kırabilir; ama bir tek sevdiği acıtabilirmiş.
Keşke kendini bırakıp gitse insan. Ama olmuyor.
Seninle olmanın en güzel yanı ne biliyor musun? Elin elime değmeden avuçlarımı terleten sıcaklığını taa içimde hissetmek.
Ha gözlerinle müezzini aramışsın boş şerefede Ha Ankara'daki madara yöneticileri! Onlar da bulmuşlar birer Amerikan mikrofonu Oturdukları yerden okuyorlar ezanlarını.
Ölüm tarafından asla asimile edilmemiş bir yurttaşınız olarak, dayanıyorum dayanışma kapınıza, 'yaşasın özgürlük' diye haykırarak.
Kadınlar doğurdular beni bağıra bağıra, yine onlar öldürecekler beni aşktan bağırta bağırta.
Yormak istemiyorum artık kimseyi yorgunum zira! Kelimeleri yanyana getiresim yok kendimi anlatmak için. Yeni bir alfabe arıyorum konuşabilmek için. Hiç söylenmemiş sözler duymaya ve yeniden cümleler kurmaya ihtiyacım var. Yetmiyor bildiklerim...
Yeter bee! İstemiyorum artık kimseyi yanımda.. Her gelen biraz daha acıtıp gidiyor nasılsa.
Hayatımdan gitmeyi tercih edenler için dönüş seferleri sonsuza dek iptal edilmiştir.
Keşke tanışmamıza hiç fırsat olmasaydı , Ve seni hayatıma şeker misali karıştırmasaydım...
Gitmek gerekir bazen.. fazla yormadan, daha çok bıktırmadan.. eğer vaktiyse ardına bile dönüp bakmadan.
Bazen her şeyi unutup sadece sımsıkı sarılmak istersin; ama bir şey hep engel olur. Nedir o biliyor musun ? Gurur.