Bakmayın aydından saydıklarına!
Ne kadar zordur aslında sevipte seviyorum diyememek. Görüp görmemezlikten gelmek, yaşadığını bilipte benim için öldü demek.
Var olan bir şey varsa, o da yokluğun senin...
Aşk, sabahlara kadar uyumamak değildi aslında. Her sabah uyandığında, yaşamaktan önce onun gelmesiydi aklına..!
Sebepsiz sevmektir aşk, nedeni olmadan bağlanmak birine. Hatta sarılamamaktır utançtan, Çünkü utanmaktır sevmek aslında.
Ve gurur, kaybedenlerin, acizlerin maskesiymiş, Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış, Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım.
Ağlayanı güldürebilmek, ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş, gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım.
Düzen bu: Kadın ağlar, erkek bakar. Kadın duyar, erkek duymaz.. Kadın sorar, erkek susar.. Kadın gider, erkek içer.
Sen şimdi yazdığım şiirleri kendi üstüne alınıyorsun değil mi sevgili? Sana kafiyeli cümleler fazla gelir! Satır aralarındaki boşluklarda oyala kendini.
Cümlemiz cümle değildir, Çoğumuz bir kelime bile etmez, Ümmidir kendileri,
Kırılmasın diye üzerine titrerdim. O hep üşüyorum sanırdı.
Düşlere bile kar yağmazdı hiçbir zaman, meydan savaşlarında korkular, aşkı ağır yaralamasaydı eğer.
Yoksul düşmezdi yıllanmış şarap tadındaki şiirler böylesine, kulağına okunacak biri olsaydı eğer...
Seveceksen, yalnız kaldığında aklına geleni değil, hiç aklından çıkmayanı seveceksin.
Sen kasırgalara dayanmışsın, rüzgârla mı yıkılacaksın..! Başka çaren yok yüreğim, dosta düşmana karşı ayakta kalacaksın.
Hayat o kadar acımasız ki; Bazen doğru olanı yapmak için en çok istediklerimizden vazgeçmemiz gerekir. Hayallerimizden bile.
Rengi bile solardı düşlerdeki saçların zamanla, tanımsız kokuları yastıklara yapışıp kalmasaydı eğer.
Bir tek insanın bize ''iyi ki varsın'' demesi, var olduğumuz için mutlu olmamızı sağlar.
Kibar olmak, haklı olmaktan daha önemlidir.